Heijstek in het Land van Altena

Zoals het tot nu geworden is

Hoewel wij sedert enige jaren weten dat onze Heijstek stamvader Lodewijk afkomstig is van het Noord-Brabantse dorp Bergeijk, beschouwen we het Land van Altena nog steeds als de streek waar de meeste familie voetafdrukken liggen. In het bijzonder gaat dat op voor het dorpje Uitwijk waarvan we zeker weten dat Lodewijk er heeft gewoond.

Onafgebroken heeft er een Heijstek in Uitwijk (in dialect Uittik) gewoond. Dat tijdperk eindigde in het jaar 2009 toen Jan Cornelis Heijstek op 72-jarige leeftijd kwam te overlijden. Hij rust op de Gemeentelijke begraafplaats aldaar.

Wie in het dorp een inwoner aanspreekt en de naam Heijstek laat vallen, wordt spontaan gewezen op de (woon)boerderij Roskam waar tot aan de 20^e eeuw een naamgenoot woonde. Vroeger was het pand een herberg. Zo is bekend dat Geertje Meeuwisse Heijstek in het jaar 1704 daar uitbaatster van was.

Sonnet voor Uitwijk

het dorp schuilt achter opgeschoten bomen

de Alm zo roerloos meanderend eromheen

in naam rivier slechts sinds de stroom verdween

ligt stil een oude sloot tot rust gekomen

je ziet alleen op zondag mensenstromen

nog tweemaal in gemeenschapszin bijeen

in ’t lieflijk kerkje, rustpunt voor elkeen

ik denk wie wil nu Uitwijk groter dromen?

maar ik zie ook hier nieuwbouwhuizenrij

een golfplaats loopstal naast de hoeve

de koeien hoeven niet meer in de wei

vooruitgang wil ons erfgoed overtroeven

gewin, techniek, de nieuwe beeldenstormerij

maar ech ik wil nog lang niet Uittik uit

(Tineke Mocking)

In de omgeving liggen dorpen met mooie namen zoals Almkerk, Waardhuizen, Rijswijk, Giessen en Andel. Ook daar hebben vele naamgenoten gewoond waarvan velen naar andere provincies zijn verhuisd en geëmigreerd naar andere landen.

Het land is veranderd, wegen zijn aangelegd of verbreed, boerenhoeven werden woonboerderijen, oude agrarische gebouwen afgebroken en nieuwe woningen gebouwd. Het aanblik van deze dorpen is daarmee veranderd. Maar de kerken, sommige met torenspitsen als waarschuwende vingers, zijn gebleven. Er is weinig fantasie voor nodig om te veronderstellen dat “onze” Lodewijk zijn Land van Altena nu niet meer zou herkennen.