Mijn vader, Machiel Heijstek, begon in 1919 een bodedienst tussen Gorinchem en Breda. Dat moest toen nog op naam van mijn Opa, Antonie Cornelis Heijstek, omdat mijn vader nog niet meerderjarig was. In een oud album vond ik een foto van zijn eerste bodewagen, die toen al voorzien was van reclame. Mijn opa moest in het begin ook mee, om het paard te mennen. Dat ging goed zolang opa het paard de vrije teugel gaf, maar zodra die wilde gaan sturen om het paard bijvoorbeeld tussen twee palen door te manoevreren, dan reed hij er meestal – onbedoeld - een paal uit. Liet hij de teugels los, dan zorgde het paard er wel voor dat alles goed ging. Op de foto staat mijn vader bij het hoofd van het paard en zijn broer Antonie Cornelis Heijstek zit op de bok.

Na 26 jaar stopt Bas Heijstek met zijn werk bij het Wantijbad in Dordrecht. Het Wantijbad te Dordrecht is een openlucht zwembad, met een diep, halfdiep en ondiep zwembassin, een speelgracht met stromend water voor peuters en kleuters, groene ligweiden met diverse speelvoorzieningen en een kiosk voor een hapje en een drankje.

Bas Heijstek spande zich vanaf 1974 in voor het behoud van het Wantijbad. Sinds 1990 was Bas als bedrijfsleider actief bij het Wantijbad. Na het mooie zomerseizoen 2013 stopt Bas definitief. Na jaren zoeken wordt Inge Wouters zijn opvolger als bedrijfsleider.

Op vrijdag 30 augustus 2013 kunnen de bezoekers van het Wantijbad tussen 18.30 en 19.30 uur afscheid nemen van Bas Heijstek. Bas begeleidt dan zijn laatste avond zwemvierdaagse.

Tot voor enige jaren was Bas bestuurslid van de Heijstekfamiliestichting. Hij publiceerde geregeld in het familiemagazine Bij Uitstek.
 

In 2009 schreven wij in Bij UItstek over Geertruida Pieternella (Truitje) Kosten-Heijstek, zij was toen net 100 jaar geworden. Truitje leeft nog en onlangs verscheen het boek Zeeuwlingen van uitgeverij Den Boer | De Ruiter in Vlissingen. ISBN 978-90-79875-38-2, prijs EUR 15,90.

Van de uitgever kregen wij schriftelijke toestemming om hier het verhaal van Truitje te citeren.

Hieronder staat het vierde deel van het verhaal van Truitje en haar dochter Adrie.

Als het begrip vakantie zijn intrede doet, is er wel eens een busreisje, een weekje Duitsland, een uitstapje naar België. De Kostens kijken hun ogen uit. Ook verder gaat de grote vooruitgang van de twintigste hun deur niet voorbij. Bij de aanschaf van het eerste autootje is vader oprecht tevreden. ‘Hij zei: wie zou dat noe dienke, dat Gerrit Kosten nog eens z’n eigen autootje zou rieje.’ Eerder al is de radio een revolutie. ‘Als ze in Antwerpen muziek maakten, konden wij daar in Kapelle naar luisteren. Je stond er versteld van.’

Aurelia van der Burght is een dochter van Albertina Ingnatia Hijstek. Aurelia heeft in Veldhoven een galerie, De Kunstpraktijk. Geregeld zijn daar exposities van bekende en bevriende kunstenaars.

Zaterdag 24 augustus 2013 vanaf 19.30 uur is iedereen van harte welkom tijdens gezellig samenzijn. Met optreden van talend kunstenaar/architect ACG Vianen en verder wordt er wat TRASH verwacht uit TAC Eindhoven.

Anouk van Brakel, Twan Berendsen, Aurelia van der Burght, Matty Christensen, Marianne van Heeswijk, Petra Dubach en Mario van Horrik, Marieke Plasier, Judith Rosema, Anne-Marie van den Thillart, en kunstenaars van het collectief 'Landschrift' Susan de Boer, Hella van 't Hof en Jessica Knoot
 

Naast een zeer uitgebreide Afrikaanse tak van de Heijstek-familie kennen we ook een Indische tak, voortgekomen uit personen die in de 19^e eeuw Nederland verlieten om in “de Oost” te gaan wonen en werken. Ook nu nog kan men op het eiland Java personen tegenkomen die de naam Heystek dragen.

Rond 1900 zijn veel Nederlanders in Nederlands-Indië gaan wonen. Er was daar immers werk genoeg. Zowel in plaatselijke (ambtelijke) besturen als op de plantages. De Nederlanders in Indië hadden vaak grote, mooie huizen en veel bediendes. Ze hadden niet zoveel contact met de Indische bevolking en toonden vaak een kenmerkend koloniaal gedrag.

In 2009 schreven wij in Bij UItstek over Geertruida Pieternella (Truitje) Kosten-Heijstek, zij was toen net 100 jaar geworden. Truitje leeft nog en onlangs verscheen het boek Zeeuwlingen van uitgeverij Den Boer | De Ruiter in Vlissingen. ISBN 978-90-79875-38-2, prijs EUR 15,90.

Van de uitgever kregen wij schriftelijke toestemming om hier het verhaal van Truitje te citeren.

Hieronder volgt het derde deel van het verhaal van Truitje en haar dochter Adrie.

Colin Pretorius heeft Heystekken in zijn voorouders. Hij is een Zuid-Afrikaan en hij scant boeken uit Zuid-Afrika in die hij als Pdf-boeken verkoopt via zijn site op Internet: www.cdbooks-r-us.com Deze week verscheen bij hem de titel Die Herkoms van die Afrikaner 1657-1867 van de auteur Prof. Heese. Ook het Heystek-Familieboek is bij hem als Pdf-bestand te bestellen. Wij geven hieronder zijn persbericht weer. Daarin staan alle links naar de boeken.

Hierdie boek van 335 bladsy is die resultaat van Prof Heese se uitgebreide navorsing oor die genetiese samestelling van die Afrikaner. Die hoofdoel van hierdie navorsing was om te bepaal hoeveel van die Europese setlaars (hoofsaaklik van Duitse en Hollandse oorsprong) met anderskleurige dames getroud is en wat die impak daarvan op die genetiese "mengsel" van die Afrikaner is.

Het betreft hier een vrijwel letterlijke transscriptie van het document dat eigenhandig door Jan Heijstek in Afrika is opgesteld. Slechts enkele woorden zijn aangepast aan het hedendaagse Nederlands.

Zijn eigenhandig geschreven levensverhaal.

Dramatische gebeurtenissen in 1865 overkomen

Toelichting: In het jaar 1865 brak er een oorlog uit tussen de Oranje Vrijstaat en de Basuto’s. Ook Jan Heystek werd daar ongewild in betrokken. Hij legt zelf uit waarom hij daarover niet eerder heeft geschreven.

Door ik in vorenstaande beschrijving geen melding maakte van het gebeurde dat mij in het jaar 1865 overkomen was, ga ik er nu nog toe over het op schrift te stellen. Vooraf eerst de reden waarom ik het vroeger niet gedaan heb. Enige jaren geleden toen op het "Volkstem" kantoor te Pretoria het blad de "Brandwacht " door de heer Malherbe werd uitgegeven, had ik een volle beschrijving ervan persoonlik aan Z.Ed. op zijn kantoor overhandigd hetzij als een stuk voor publicatie in de "Brandwacht" of als latere geschiedenis met anderen van dien aard in boekvorm door hem uit te geven nadat hij zelf goed dacht te doen. Ik heb er evenwel sedert dien tijd niets meer van vernomen.